Χρήσεις ελιάς και ελαιόλαδου
Το δέντρο της ελιάς διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην κοινωνικοοικονομική ζωή της Ελλάδας καθώς αυτό μπορεί να αξιοποιηθεί πλήρως.
Το ξύλο από τα ελαιόδεντρα χρησιμοποιείται ως καύσιμη υλη, ως υλικό κατασκευής διαφόρων σκευών και εργαλείων αλλά και ως βασικό μέσο για ξυλοδεσιές ,κατασκευή στεγών, δαπέδων και θυρών.
Τα φύλλα της ελιάς χρησιμοποιούνται στις μέρες μας και ως τροφή για τα ζώα .
Τέλος, ο καρπός της ελιάς εκτός από φαγώσιμος, εάν επεξεργαστεί εξάγονται από αυτόν η πυρήνα και το ελαιόλαδο .Στη συνέχεια, η πυρήνα χρησιμοποιείται ως καύσιμη ύλη και ζωοτροφή αλλά και για την παραγωγή μιας κατηγορίας λαδιού, το πυρηνέλαιο που με τη σειρά του χρησιμοποιείται στην παραγωγή ραφιναρισμένου λαδιού και σαπουνιού.
Η ελιά και το λάδι στη διατροφή.
Σύμφωνα με ευρήματα ανασκαφών που πραγματοποιήθηκαν σε προϊστορικούς οικισμούς ο προϊστορικός άνθρωπος είχε εντάξει την ελιά στις καθημερινές διατροφικές του συνήθειες.
Στα βυζαντινά χρόνια η ελιά χρησιμοποιούνταν ευρέως από υψηλά κοινωνικά στρωματά ( βασιλιάδες, κρατικοί και εκκλησιαστικοί αξιωματούχοι) και η χρήση της περιορίζεται κυρίως σε περιόδους νηστείας ενώ πολλά φαγητά έχουν σα βάση τους το ελαιόλαδο.
Η χρήση του ελαιόλαδου ως βασικό στοιχείο διατροφής σε όλο τον πληθυσμό καθιερώθηκε την περίοδο της Τουρκοκρατίας όπου κρίθηκε αναγκαία η αύξηση της ελαιοκαλλιέργειας και κατά συνέπεια η αύξηση της παραγωγής του λαδιού.
Σήμερα, το λάδι είναι βασικό στοιχείο της ελληνικής διατροφής.
